بررسی کارآیی جدایه‌های تریکودرما در کنترل Pythium aphanidermatum عامل پوسیدگی نرم ریشه چغندر‌قند در شرایط آزمایشگاهی

  محبوبه عبداللهی1، فرخنده امتی2، مسعود ذاکر2*   1- دانشکده کشاورزی، دانشگاه شاهرود، شاهرود، ایران   2- گروه گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات کشاورزی شاهرود، شاهرود، ایران     * نویسنده مسئول: [email protected]   تاریخ پذیرش: 12/11/90 /7/90 5: تاریخ دریافت   چکیده   استفاده از روشهای طبیعی و بیولوژیک در کنترل بیماری‌های گیاهی جزء روش‌های موثر در کاهش آلودگی محیط زیست به حساب می آیند. گونه‌های تریکودرما از جمله عوامل موثر در کنترل بیولوژیکی بیماری‌های گیاهی هستند و شناسایی آنها می‌تواند برای مطالعه پیشرفته تر در خصوص آنها مفید باشد. هدف از این تحقیق، بررسی توانایی تعدادی از جدایه های تریکودرما، جمع آوری شده از منطقه ریزوسفر چغندر‌قند در کنترل عامل بیماری پوسیدگی نرم پیتیومی ریشه چغندر قند در شاهرود ( شمال ایران) بوده است. این تحقیق در سال 1386 در مرکز تحقیقات کشاورزی شاهرود صورت گرفت. جدایه‌های جمع آوری شده تریکودرما مربوط به چهار گونهT. harzianum ، T. longibrachatum ، T. erinacearum و T erinacerum و T. koningii بودند که در بین آنها گونه T. erinacerum برای مایکوفلور ایران جدید می‌باشد. نتایج بررسی‌های کشت متقابل، بررسی تاثیر متابولیت‌های فرار و ترشحات خارج سلولی نشانگر موثر بودن تمام جدایه‌ها در کاهش رشد کلنی عامل بیماری در مقایسه با شاهد بود. در روش کشت متقابل، جدایه‌های T. harzianum-2733 و T. longibrachatum -2734 با 57 درصد کاهش رشد کلنی در مقایسه با شاهد بیشترین تاثیر را داشتند. متابولیت فرار جدایه T. longibrachiatum -2737 و ترشحات خارج سلولی جدایه T. harzianum -2739 نیز بترتیب با 66 و 87 درصد کاهش رشد کلنی عامل بیماری در مقایسه با شاهد دارای بیشترین تاثیر بودند.